Met drie kinderen van 1,8 en 10, is het vaak erg druk in huize van Pelt.
En op het moment vraagt ons dametje van 1 best wel veel aandacht.
Ze eist die aandacht ook echt wel op, want als je even niet oplet dan ligt al het zaagsel van het konijnenhok over de vloer, of de luiers liggen overal, ook een favoriet is alle was die al in de kast ligt bij de stapel was gooien die nog gevouwen moet worden… je snapt het wel, hectiek!
3 kinderen met ieder hun eigen vraag.
Overdag zijn de jongens naar school dus dan probeer ik zoveel mogelijk in het huishouden te doen, maar wat ik ook probeer, op het moment hou ik het gewoon niet bij met die kleine deugniet erbij..
Als de jongens dan thuis zijn zou ik het liefst alle tijd voor hun nemen, maar ook al neem ik me dat voor, vaak schiet het er toch bij in.
Want dan is het soms wel even fijn als de jongens even met Yara spelen en ik dus even snel de was kan opvouwen, of kan koken.
En voor je het weet is het dan alweer bedtijd.
Schuldig voelen
En dan liggen ze in bed, en dan denk ik wel eens, hmmm nu heb ik weer niet dat spelletje met ze gedaan, of goed naar ze geluisterd.
Het was wel even makkelijk dat ze op de ipad zaten of bij dat vriendje gingen spelen.
Ik voel me dan weleens schuldig en onzeker en probeer het de dag erna beter te doen.
Voordat ik mama werd had ik die dingen absoluut makkelijker verwacht.
Ik zag me al elke dag zitten, spelletjes spelen, knutselen, lekker buiten wandelen…
Die supermoeder ben ik niet, want ja ik ben ‘s avonds ook wel eens moe en wil dan gewoon lekker op de bank zitten.
Maar het allerbelangrijkste is dat ik mijn best doe en de kids gelukkig zijn.
En natuurlijk zijn er genoeg momenten dat we wel dat spelletje doen, of dat we alle tijd voor ze hebben, maar het schiet er gewoon ooit bij in.
Maar als ik kijk naar al die knuffels en kusjes die ik krijg denk ik dat ze toch wel blij zijn met mij als mama...
Reactie plaatsen
Reacties