Je hebt moeders die zeggen ‘ never nooit niet dat ik mijn kind in ons bed laat slapen’
En je hebt moeders die zeggen ‘ oh ja, maakt toch niet uit, gezellig.’
Nou ons kleine meisje ligt ook elke nacht tussen ons in en wat ik ervan vind? Dat lees je in in deze blog.
De eerste maanden
Toen onze dochter Yara geboren werd, wilde we ons kleine meisje absoluut niet op haar eigen kamertje laten slapen. Dit voelde voor ons gewoon niet goed.
Dus lag ze in een wieg bij ons op de kamer.
Wij wilde graag haar ademhaling horen, en als ze wakker werd er zeker van zijn dat we haar goed hoorde.
Toen werd de wieg te klein.
Na een tijdje moest ze over naar haar ledikantje, ik dacht toen we proberen haar voortaan op haar eigen kamertje te laten slapen, maar mijn man moest er niets van horen. Zijn prinsesje moest gewoon op de kamer blijven. Hij was er nog niet aan toe. Dus kwam het ledikantje bij ons op de kamer staan.
Steeds vaker pakte we haar ook uit haar bedje als ze wakker werd en legde we haar tussen ons in, ze sliep dan meteen, en sliep door tot de ochtend.
Ze leek de geborgenheid gewoon heel fijn te vinden.
lees ook: 'Je baby en slapen'
1 jaar oud
Toen Yara 1 werd vond ik toch echt dat ze op haar eigen kamertje moest slapen.
De middagdutjes deed ze prima, maar ‘s nachts was moeilijk, ze werd elke avond rond 23.30 wakker en wilde dan absoluut niet in haar eigen bed. Dus legde we haar bij ons en ze sliep meteen weer.
Niet meer op haar eigen kamer
Na een tijdje was haar eigen kamer echt een NO GO, ze begon al te huilen als ik daar naartoe liep.
Ook de middagdutjes vertikte ze, en ‘s avonds ook absoluut niet.
Ja wat doe je dan, dan toch maar proberen om ook de middagdutjes in ons bed te doen?
Ja dit vond ze goed en aangezien we een babyfoon met camera hebben,kunnen we gewoon kijken of ze wel goed ligt.
En je kunt nu denken, ze krijgt haar zin, gewoon blijven proberen.
We hebben haar echt wel een paar keer laten huilen, maar dat past gewoon niet bij ons. En Yara geeft ook echt niet op. Wij willen ons kind niet te lang laten huilen. Dat voelt voor ons niet goed. En gelukkig mag elke ouder hier zelf zijn keuze in maken.
En nu
Dus nu is haar eigen kamertje alleen in gebruik als we haar aankleden, als ze uit bad komt en liggen daar haar kleren.
Het liefst had ik gewoon dat ze haar middagdutjes in haar eigen bedje doet, dat ze ‘s avonds in haar eigen bedje slaapt. Maar eigenlijk vind ik het ook weer niet zo erg, ze slaapt goed, wij slapen goed en blijkbaar wil ze gewoon graag bij ons zijn.
Heerlijk toch...daar zijn papa en mama toch ook voor, dat ze zich veilig voelt.
Er komt echt wel een moment dat ze in haar eigen bed gaat slapen.
Haar broer kroop ook tot zijn zesde ‘s nachts bij ons het bed in en dat was ook in 1 keer over…
Laat haar maar lekker tussen ons in liggen, het enige wat fijn zou zijn is dat ze niet meer elke ochtend om 6.00 om ‘juf Oos’ roept en dan naar de tv wijst..
Bron foto: www.freepik.com
Reactie plaatsen
Reacties
Mijn dochter heeft tot haar 3e eigenlijk nooit in ons bed geslapen. Ze zag het meer als een speelplaats. Maar nu wordt ze bijna 4 en slaapt ze zo nu en dan bij ons. Dan komt ze midden in de nacht haar bed uit of sochtends vroeg en kruipt er bij ons in. Ik heb dan geen zin om uit bed te gaan en haar terug te leggen. Dus laat dr lekker liggen. Geen problemen mee.
Mijn zoontje (4) heeft periodes gehad dat hij ook elke nacht bij mij kwam liggen. Hij begon in zijn eigen bed en rond 2uur snachts kroop hij bij me. Ook had hij een periode last van nachtangsten en werd hij gillend wakker, dan pakte ik hem op en legde ik hem naast me in bed. Ik heb er nooit moeilijk over gedaan. Je weet nooit wat er in dat koppie omgaat en ik wil mojn zoontje het gevoel geven dat hij veilig is bij mij. Nu scheelt het ook dat ik alleen ben en een groot bed heb, dus ruimte genoeg. Nu slaapt hij meestal in zijn eigen bed en als de nachten dat hij bij me in bed kruipt heeft vaak te maken met een drukke dag en veel prikkels die ervoor zorgen dat hij niet goed kan slapen als hij alleen is. De gebroken nachten haal ik weer in als hij bij opa en oma of vrienden slaapt.
Wat ik nu elke avond voor het slapen doe is doormiddel van een dag boekje (kletspraat) de dag doornemen, dit helpt hem de dag af te ronden en met een rustig hoofd in slaap te vallen.
Ik kende ooit een moeder, wiens zoon nog bij haar in bed sliep, toen hij al 12 was! Eerlijk gezegd vond ik dat "niet kunnen". Hij is nu 18, maar ik heb geen contact meer met haar, dus weet niet hoe het nu gaat.
nou geloof het of niet ik heb tot mijn 21e bij mijn moeder geslapen!! ben door haar alleen opgevoed en ik vond het wel prima zo en zij ook hhha. mijn eigen kids niet, die wilde ik gewoon in hun eigen bed
https://lafamiliab.nl/
ik denk dat iedere ouder die afweging voor zichzelf moet maken. Maar als je begint te denken: ik zou het fijn vinden als ze ook eens in haar eigen bed sliep, dan wordt het misschien tijd daar iets aan te gaan doen
Ieder moet het voor zich weten. Als je kind op enig moment echt 'ns op zijn/haar eigen kamer moet slapen, dan moet je dat ook doen. Of ze het nou leuk vinden of niet. Op een gegeven ben je eraan toe.
Mijn dochtertje slaapt ook soms nog bij ons in bed. Mij maakt het echt niet uit ;-)