Bellse Parese tijdens zwangerschap

Gepubliceerd op 26 januari 2021 om 07:00

Bellse Parese, ik had er nog nooit van gehoord, tot dat het me zelf overkwam.

 

Hoogzwanger was ik, de laatste loodjes, aan het genieten van mijn verlof.

 

Tot nu toe ging alles best wel goed op wat kleine zwangerschapskwaaltjes na.

 

Wat heb jij? Je gezicht!?

 

‘S avonds laat zaten we nog lekker in de tuin, nog even een late night snack.

 

Ik nam een hap van mijn broodje, het voelde heel raar, eten was een beetje lastig. Maar dacht dat het gewoon aan mij lag. Dat het broodje gewoon wat taai was.

 

Dus ik ging lekker naar bed.

 

Ik stond ‘s morgen op, wat irritant een ontstoken oog. Mijn oog bleef maar tranen. Tenminste dat dacht ik.

 

Even later zag ik de buurvrouw, ik liep er even naar toe.

 

Het eerste wat ze zei: ‘ O Esther, je gezicht!’ 

Wat dan? Ja 1 kant hangt naar beneden, het lijkt wel een soort tia!

 

ik ging meteen naar binnen, keek nog eens goed in de spiegel en toen zag ik het zelf pas.

 

Ja inderdaad, de helft van gezicht doet het gewoon niet!



Gezichtsverlamming 

 

Mijn oog knipperde niet automatisch, daarom traande mijn oog.

 

Als ik mijn neus bewoog, bewoog ook echt maar de helft van mijn neus, zo raar.

 

En mijn mond, hangt gewoon echt omlaag, zelfs lachen lukt niet.

 

Meteen ben ik samen met mijn man naar de eerste hulp gereden, toch wel een beetje in paniek!

 

Want wat is dit? En kan het kwaad voor de baby? Gaat het nog weg?

 

Bellse Parese

 

Eenmaal in het ziekenhuis, na wat vragen en onderzoekjes kwamen ze met de diagnose: Bellse Parese.

 

Maar hoe dan?

 

Bellse Parese kan gewoon op het 1 op het andere moment er zijn.

 

Een aangezichtszenuw werkt dan niet meer en dat kan dus ervoor zorgen dat de helft van je gezicht verlamd is.

 

Je oog niet meer kan knipperen en  je mond afhangt.

 

Het herstel kan 3 tot 6 maanden duren, maar in sommige gevallen kan het in zekere mate ook blijvend zijn.

 

Wat kan helpen bij herstel is ontstekingsremmende medicatie, prednison.

 

Maar prednison terwijl je zwanger bent is natuurlijk ook niet heel goed.

 

Dus de keus voor medicatie vond ik best lastig, maar blijvende schade in mijn gezicht wou ik natuurlijk ook niet.

 

Waar ik volop aan het genieten was van mijn zwangerschap, de dagen aftelde tot dat die kleine man zou komen. Had ik nu ineens een gezichtsverlamming.

 

Bellse Parese & zwangerschap 

 

Ook al is Bellse Parese of de ziekte van Bell hoe ze het ook wel noemen geen officiële zwangerschapskwaal.

 

Toch zie je het wel vaker bij zwangere vrouwen en bijna altijd in het derde trimester.

 

Ook lees je vaak dat die vrouwen veel vocht vasthouden, dit had ik ook.

 

Ik hield enorm veel vocht vast en was ook 25 kilo aangekomen in de zwangerschap.

 

Uiteindelijk heb ik gekozen om prednison te nemen om toch te zorgen dat ik meer kans had op een goed herstel, maar is de zwangerschap ook de dag  erna ingeleid, dus heeft mijn zoontje geen last gehad van medicatie.

Ik vind het nog altijd lastig om de zwangerschapsfoto's terug te kijken, dit omdat ik mezelf er echt verschrikkelijk uit vind zien met die scheve lach.

Maar de gezichtsverlamming is na ongeveer een maand weggetrokken, alleen als ik heel erg moe was, zag je het lange tijd nog wel. Dus gelukkig is alles helemaal goed gekomen.











Reactie plaatsen

Reacties

Yano Maselis
3 jaar geleden

Wat erg, blij dat alles terug in orde is

Joëlle
3 jaar geleden

Ik heb de ziekte van Bell gehad. Gelukkig niet tijdens de zwangerschap maar je schrikt wel. Ik omschreef het alsof er een verdoving van de tandarts in mijn gezicht zat. Trok gelukkig heel snel weg nadat ik begon aan een stootkuur prednison. Ook lange tijd wel restverschijnselen als ik moe was maar nu een jaar later alles weer goed.

karin
3 jaar geleden

Hier ook een bellse parese gehad, werd op die dag al ingeleid dus gelijk begonnen met prednison. Vind de foto's van na de bevalling ook echt niet leuk maar gelukkig is alles goed gekomen.

Melissa Groeneveld
2 jaar geleden

Nu 6 jaar geleden de ziekte van Bell gehad toen ik 20 weken zwanger was. Waarschijnlijk is het koortslippen virus de boosdoener.
Geen medicatie gehad, ik moest geduld hebben. Na 4 maanden gijg het beter. Helaas is mijn gezicht nooit meer helemaal geworden zoals het was (minder controle oog en vaak tranen, mondhoek aan de rechterkant, werkt niet gelijk met linkerkant). Echter ik kan weer normaal praten en drinken en anderen zullen niets vreemds zien...
Mijn verloskundige had nog nooit daadwerkelijk de ziekte van Bell meegemaakt. Gelukkig was wel snel duidelijk voor de kleine heeft het geen gevolgen.

Mira
een jaar geleden

Ik heb de ziekte ook gehad in laastste week van mijn zwangerschap. Ze hebben me ook direct ingeleid. Het is gelukkig na een paar maand weg gegetrokken .