De lockdown, alle Corona Maatregelen, ik probeer me er echt zo goed mogelijk aan te houden.
Ik ben het er ook zeker mee eens, maar ik merk dat ik het steeds lastiger vind.
Corona maatregelen
Al vanaf Maart afgelopen jaar is ons leven enorm veranderd.
Waar we eerst alle vrijheid hadden, werden er ineens allerlei regels opgelegd. Wat mag wel, wat mag niet.
Anderhalve meter afstand van elkaar houden, restaurants dicht, mondkapjes op, pretparken dicht.
Helemaal prima, want natuurlijk wil ik ook dat de besmettingen niet verder oplopen. Dat de zorg niet overbelast wordt en er niet meer slachtoffers vallen dan nodig is.
Maar we zijn inmiddels bijna 10 maanden verder en ik merk dat ik het steeds lastiger vind.
Kleine wereld
In het begin genoot ik eigenlijk wel van bepaalde beperkingen, zoals minder mensen uitnodigen, zoveel mogelijk thuis blijven.
Ik ben best graag op mezelf, dus minder feestjes, minder verplichtingen, ik vond het wel fijn en lekker rustig.
Lekker in het weekend thuis met mijn gezin, nergens naar toe moeten, heerlijk.
Maar nu merk ik steeds meer dat je wereldje zo wel heel erg klein wordt.
Je ziet bijna niemand meer, de winkels zijn dicht, de cafe’s en restaurants zijn dicht.
Zo saai, elk weekend is hetzelfde, wat gaan we nou weer doen? Nou dan gaan we maar weer wandelen.
Je hebt ook niks spannends meer te vertellen, want je maakt niks meer mee.
Ook op instagram, het enige wat je ziet is mensen die aan het wandelen zijn, die wat aan het klussen zijn in huis of op de bank hangen.
Dingen die zo normaal leken
De kleinste dingen mis ik misschien nog wel het meest. Gezellig ergens een ijsje eten, mijn moeder een knuffel geven, een dagje naar de dierentuin.
De vrijheid hebben om zelf te beslissen wat je gaat doen.
Ik mis zelfs de Action!
Wie had een jaar geleden verwacht dat dit allemaal niet meer kon en dat je zoiets simpels zou missen.
En nu weer 3 weken verlenging, dit is de eerste keer dat ik er echt van baal. Dat ik toch stiekem hoopte dat de vermoedens niet waar zouden zijn. En dat Rutte zou zeggen ‘ Volgende week gaat alles weer open!’ Helaas...
Ik begrijp het, maar ik hoop toch echt dat het nu de goede kant op gaat.
Dat we over een tijdje gewoon weer kunnen gaan genieten van die kleine dingen, een ijsje eten met de kinderen, stickers kopen bij de Action, een knuffel geven aan je ouders, ergens een hapje gaan eten. Nu het niet meer kan, nu merk je pas hoe speciaal het is als je die vrijheid wel hebt.
Vind jij het ook lastig en wat mis jij het meeste?
Reactie plaatsen
Reacties