Is het moederschap zoals ik had verwacht?

Al van jongs af aan wist ik dat ik kinderen wou.

In mijn hoofd had ik mijn plaatje al gemaakt, eerst was dat nog het getrouwde leven met Nick Carter en 2 kinderen, maar daar kwam ik natuurlijk al snel achter, dat dat niet helemaal realistisch was, dus toen werd Nick geschrapt..

Maar ik wist wel dat ik wilde trouwen en kinderen wou, dat stond vast.

En toen was ik zwanger

Op mijn 22e werd ik zwanger, als ik nu terug denk was ik echt nog een jonkie, had nog niet veel meegemaakt en woonde 1,5 jaar samen.

Maar ik was er voor mijn gevoel helemaal klaar voor, maar was ik dat ook echt?

En wat verwachte ik precies?

Verwachting 

Ik denk dat ik een redelijk goed beeld had van wat mama zijn zou inhouden, zodra ik mama werd, voelde ik me mama.

Al was ik echt nog wel een onzekere mama, die vol spanning naar de afspraken op het consultatiebureau ging, vaak ging ik er nog onzekerder weg, dan dat ik kwam.

Want dan woog de kleine weer teveel, dan dronk hij weer te weinig, dan liep hij weer achter met zijn motoriek.

Hoe irritant dat ook was, bij de tweede was dat gelukkig een stuk minder.

Want ik wist het wel, ze konden me van alles zeggen, maar ik nam gelukkig niet alles klakkeloos meer aan.

En ook al waren alle 3 de kinderen als baby heel anders, het ging allemaal wel van zelf.

Nu ze ouder zijn

Maar nu de kinderen wat ouder zijn, ja daar heb ik me misschien wel een beetje op verkeken.

Dat zinnetje wat me moeder vroeger zei ‘ Daar kom je later nog wel achter als je zelf moeder bent’ Dat zinnetje waarvan ik altijd ik dacht ‘ ja hoor moeders, dat zal wel’ 

Helaas is dat moment gekomen, dat ze gewoon gelijk heeft…

Nu ze ouder zijn, begrijp ik steeds vaker de beslissingen die mijn moeder vroeger nam.

Want het is ooit ook echt wel lastig, ooit weet je het gewoon even niet.

Hoe streng moet je zijn? Hoe laat moeten de kinderen naar bed? Hoelang zal ik ze op hun computer laten? Hoe reageer je op een brutale mond van je kind? Wat voor straf geef je? Op welke leeftijd mogen ze een telefoontje?

Ook merk je steeds meer dat je kind zijn eigen willetje gaat krijgen, steeds minder begrijpt hij bepaalde keuzes van papa en mama, want waarom doen die ouders toch zo lastig!? Hallo pubertijd..

Dus is het moederschap zoals ik het had verwacht?

Ja het gevoel van mama zijn, is absoluut zoals ik had gehoopt, maar het moederschap heeft uitdagingen, het is een hele tocht door het leven van je kind, elke fase is weer anders, het is een hindernisparcour, de ene hindernis wat makkelijker dan de andere..

En dat ik bepaalde dingen misschien niet van te voren had bedacht dat het zo zou zijn, dat klopt, maar het maakt het moederschap zeker niet minder mooi.

Het is af en toe pittig, maar nog steeds het allermooiste wat er is..

Is het moederschap bij jou zoals je het had verwacht? Of welke dingen vindt jij lastig?